Merkwaardig communiegeschenk voor jongste OTL-lid!
In onze reeks over merkwaardige figuren gaat onze aandacht dit keer uit naar een knaap van zeven. Toen voorzitter Raf met dit idee op de proppen kwam, fronste ik de wenkbrauwen. Wat heeft in ’s hemels naam een jongen van zeven jaar met tractoren van doen, en dan nog met old timers? Benieuwd trokken we op pad naar Lede bij Aalst waar Yoran Kindt het eerste leerjaar volgt en eerder dit jaar zijn communie deed.
Jongste OTL-lid
Het werd duidelijk toen we in Lede ter plaatse kwamen. Hier leeft een weelderige passie voor tractoren specifiek een grote liefde voor Old Timers.
Niet alleen Yoran, maar ook mama Heidie en pépé Luc Joos (65) zijn serieus door de Old Timers microbe gebeten. Even de puntjes op de “i”, Yoran was vanaf zijn vijf jaar lid van OTL Lozen Boer, meteen het jongste lid, en dat is nog steeds zo!
Verjaardagscadeaus worden op OTL miniatuurbeurs gekocht
Samen met Opa Luc Joos werd Yoran OTL-lid in 2011. Ze hadden onze OTL club leren kennen via de website. Zo lazen ze dat er in oktober de OTL meeting en rommelmarkt doorging in Lochristi, ze kwamen erop af en lieten zich beiden promt inschrijven als lid! De volgende afspraak werd de miniatuurbeurs. Van dit laatste evenement zijn ze ondertussen vaste bezoeker geworden. Niet verwonderlijk, Yoran verjaart op 2 februari en de miniatuurbeurs gaat eind januari door – in 2015 op zondag 25 januari- telkens mag Yoran een aantal miniaturen kiezen als verjaardagscadeau,zeg nu zelf je zou voor minder geen enkele afspraak met de OTL miniatuurbeurs willen missen.
Sint-Maarten bracht eerste miniatuur tractor
Wellicht zit de tractor manie in de genen van de familie. Want nog geen 3 jaar oud, vroeg Yoran aan Sint-Maarten een tractor, meer speciaal een model van John Deere. ’t Jaar daar op een kar om er achter te hangen, later nog een “schep” zei mama Heidie, wij vermoeden dat ze bedoelde: een frontlader, en zo groeide zijn verzameling maar verder aan. Leven met en voor een tractor zit trouwens in de familie, mama Heidie was amper 4 jaar toen ze ook al met een tractor reed. Van pa Luc moest ze helpen bij het snoeien en plukken van de fruitbomen. Ze kon met haar voeten nog niet aan de gaspedaal, geen nood pa legde een blok hout op het pedaal. Ook de liefde voor tractoren werd er bij Heidie ingelepeld. Jaarlijks trok de familie naar Libramont de plek waar nieuw landbouwmateriaal in de schijnwerper staat, maar waar ook Old Timers aan bod komen.
Een geut water in de nek van madam
Niet zo lang geleden trok de familie Joos- Kindt zoals gewoonte naar de belangrijkste landbouwbeurs van Wallonië: Libramont. Plots waren ze Yoran kwijt. Ze bevonden zich op de stand van John Deere, Yoran weet hoe die tractoren werken. Vliegensvlug was hij op een John Deere geklommen, een tractormodel met “een schep”. Gezien het miniatuur precies is nagebouwd tot in de details, zoals het werkelijke echte model was het voor Yoran geen probleem om er mee te werken. En zoals typisch bij kwajongens, aan de knopjes en hendels moest hij toch eens draaien. “Plop” zei de schep, die vol water stond van de voorbije regen, en kieperde haar volle inhoud op de grond. Het moest weeral lukken, toevallig liep daar een proper uitgedoste boerin met fris kapsel onder. ’t Gevolg kan je raden. Mama Heidie verontschuldigde zich in alle mogelijke talen. Ondertussen zag Yoran wel rood van ’t verschieten, over de binnenpretjes die hij had zullen we maar best zwijgen.
’t Begon met een “Eicher” tractor
De liefde voor tractoren is niet plots en in één keer over komen waaien. Grootvader Luc Joos had vroeger in de jaren ’60 een eigen fruitbedrijf, zijn eerste tractor was een “Eicher” (bouwjaar 1960) waarmee vooral het fruit werd gespoten, en het gras tussen de fruitbomen mee werd gemaaid. Later nog ging hij er bomen mee gaan kandeleren, en vooral veel kerselaars gaan rooien. Hoogstam fruitbomen waren toen plots niet meer in de mode. Hij houdt er een houtmijt van over die hem nog jaren warmte zal bezorgen in koude winters.
Ook nu nog is grootvader Luc bezig met het opkuisen van allerlei tractoren. Zo staat er nog een John Deere laad-graafcombinatie en een Ford 5000 op de wachtlijst. Zo heeft de Ford 5000 zijn eigen verhaal, daar deze tractor vroeger gereden heeft op het ouderijk erf van de ouders van Eli De Kegel, de huidige verkoopdirecteur van New Holland Benelux. Het interview verliep verder met zeer chaotisch, zeer moeilijk voor ondergetekende. Luc vroeg voorzitter Raf uit over alles en nog wat. Luc wilde vanuit Amerika een John Deere van de jaren ’40 of ’50 invoeren. Geen probleem zei Raf, en hij begon te telefoneren en wist onmiddellijk enkele modellen staan een model A, model B, ik verloor er mijn hoofd bij.
In het grootste geheim drie maanden lang
Alhoewel Yoran niet goed begreep waarom Opa een andere tractor wou kopen om op te kuisen, terwijl er thuis een “Eicher” stond, legde Yoran zich toch bij het idee neer. Opa wist een Fahr model D 88 staan in de Franse Ardennen meer bepaald in het bos van Rocroi. De eigenaar, een familie van bij ons uit Lebbeke, wou eerst niet verkopen, dan toch weer, ’t was een moeilijke bevalling. Plots was de eigenaar gestorven, “nu zijn we nog verder van de kerk” dacht Opa Luc. Uiteindelijk kon men de tractor dan toch kopen. Wel een probleem, men kan er niet mee op de openbare weg, maar daar had voorzitter Raf ter plekke een oplossing voor, zo uit zijn mouw getoverd. Drie maand duurde het opkuisen. Yoran voor wie de tractor bestemd was als communiegeschenk mocht natuurlijk van niets weten. In het grootste geheim kuiste Opa Luc in de kelder garage de Fahr tractor op. De banden werden er af gehaald, de wielen liet hij poederlakken, capeau en carrosserie spoot hij zelf. En dan werd het april, mooi weer, de klus was geklaard. Opa vond het zonde van de tijd. Yoran kreeg zijn communie geschenk iets vroeger. Nu de maïs nog niet boven stond kon Yoran naar hartenlust met de tractor op de naakte akker rond toeren. En op zondag 18 mei mocht Yoran onder toezicht van Opa naar de trefdag van OTL Lochristi.
“Schalijk in de gang gegaan” zei mama Heidie
Op 25 mei was het dan zo ver, de tractor was de blikvanger onder de geschenken die Yoran voor zijn communie mocht ontvangen. Het familiefeest ging door in de schaduw van de tractor, en aangezien Yoran eigenlijk een John Deere fan is, was alles versierd in de kleuren van John Deere: geel en groen.
Misschien komt er ooit nog wel een John Deeere tractor op het erf. Nonkel Alex die in Texas woont en er eerst werkte voor Chrysler, en nu voor Shell, zoek koortsachtig naar een John Deere. De reeds gevonden en voorgestelde tractoren zijn voor Opa nog te jong van datum.
En toen kwam het, de pers streek neer, iedereen schreef over het communiegeschenk van Yoran. “Het is schalijk in gang gegaan” zei mama Heidie. ’t Begon met een artikel in “Het Laatste Nieuws”, zowel op de regionale bladzijden als op de nationale, gevolgd door Radio 2,vervolgens een interview op Q Music door Wim Oosterlinck. Het “Nieuwsblad” volgde en zelfs de “boerengazet” zoals Heidie ze noemde, met name het “Landbouwleven” berichte erover. Yoran werd een beroemdheid in Lede en omstreken! Wat onschuldig begon via Heidie en haar Facebook pagina waar ze enkele foto’s op zette groeide door toedoen van één van haar vrienden –een journalist- uit tot een hele heisa!
Al die publiciteit in de pers leidde tot onverwachte situaties. Zo kreeg Yoran 4 boeken over tractoren, een beschrijving over het ontstaan tot het jaar 2000. De gulle gever kwam uit Diest om ze speciaal aan Yoran te schenken. Er was zelfs een boek bij over tractoren geschreven door Frans Vanbaelen uit Mol. Onze gekende Oldtimer journalist en ex-redacteur van het vakblad “De Loonwerker”
Opa Luc sleutelt niet alleen aan tractoren
Grootvader Luc is van meer dan één markt thuis. Al 15 jaar is Luc beeldhouwer in hout. Alle soorten hout olm, eik, kerselaar,linde en aselia voor buiten. Drie jaar lang ging Luc voor 14 dagen naar Oostenrijk, naar de beeldhouw school. Daarnaast 1 jaar Aalst en drie jaar Zottegem, 2 avonden les per week. Zuiver hobby, zelfs geen enkele tentoonstelling. Trouwens neem nu deze “zaaier” daar werkte hij 2.000 uren aan, reken maar uit aan 10 euro per uur: onbetaalbaar. Of ook nog die “Leeuw” 2 maand werk van 8 u tot 22 u.
Geen John Deere!
“Opa ’t is een mooie tractor, maar geen John Deere” zei Yoran toen hij zijn communiegeschenk kreeg. Met die uitspraak – de waarheid komt uit een kindermond- onderstreepte Yoran zijn onbegrensde sympathie voor zijn lievelingsmerk “John Deere”. En hij meent het van ganser harte, bij een bezoek aan de John Deere Importeur Cofabel zei men bij het afscheid tegen Yoran: “Jongen, tot volgend bezoek!” “Nee, zei Yoran, tot binnen 10 jaar, want dan kom ik hier werken!”.