Leden in de Kijker

Een leven lang gewerkt met de spade, en toch gek van oude tractoren.

Ivan De Graeve (58) is één van die zeldzame fans van oude tractoren. Hij heeft het “erg zitten” zouden buitenstaanders zijn passie omschrijven. De keuken, zijn leefkamer tot zijn slaapkamer toe, foto’s en nog eens foto’s van oldtimers. Ook mini landbouwmachines versieren zijn woning, om dan nog maar niet te spreken over zijn ontelbare met tractoren versierde klompen. Waar vonden we dat? In Heurne, de Vlaamse Ardennen, midden het prachtige Oudenaardse heuvellandschap.

De keuze koeien melken of mee met pikdorser

We bevonden ons zowat in de schaduw van de terreinen waar de tweejaarlijkse Werktuigendagen in Oudenaarde plaats vinden. We komen nog op dit evenement terug. Ivan had reeds van jongs af de tractor microbe te pakken. In zijn geboortedorp Zingem ging hij als twaalf jarige knaap meehelpen bij de boeren. Zoals hij zelf zegt, hij is bij de boeren opgekweekt. Al in 1974 ging hij dagelijks – als ’t geen school was- bij loonwerker Maurice Godefroid in Heurne gaan helpen. Het woord kinderarbeid moest toen nog uitgevonden worden. Ivan mocht kiezen, de koeien helpen melken of meegaan met de pikdorser, ondanks dag en nacht op de baan, toch  koos hij voor dit laatste. Gaan pikken,  stro persen en graan . Toch kwam hij beroepshalve terecht bij de “baanmannen”, toen nog de mannen met de spade. Manuele grondwerken langs de straat, voorloper van wat wij nu meestal door buitenlanders zien gebeuren. Hoe is dat gekomen? Omdat hij te dom was, flapt zijn zoon ertussen, tijdens het interview. Ja, beaamt Ivan de domme moeten werken en de slimme kunnen het uitleggen.

Uit de kost en uit de drank

Ja, loonwerker Godefroid had toen geen vaste man nodig. Na 15 jaar zou dat wel gelukt hebben, maar ’t is er niet van gekomen. Toch was Ivan van jongs af aan bezig met tractoren. Meegaan met Godefroid bij de boeren en links en rechts mee een tractor rijden, Ivan deed niets liever. Hij kon als jonge gast lassen, puntlassen, de slijpschijf hanteren hij kende wat van mekaniek. “Een man met doorzicht” zei de meester als hij school verliet.  In plaats van met de bal te spelen, of met zijn “velootje” te rijden, nee Ivan  liep constant bij ’t groot volk en leerde met zijn ogen. Moeder wist waar we waren en we hadden iets gezien en iets geleerd. En we waren uit de kost en uit de drank, zei Ivan. 

 Werktuigendagen kregen Ivan moeilijk over de streep

In 2009 begon Ivan met zijn hobby oude tractoren. De eerste die hij kocht was een Fordson Dexta uit 1963. Gekocht op 24 juli 2009, Ivan bezit een map waarin hij alle gegevens over zijn oldtimers bij houdt. Wat ze kosten, wat hun eventuele vervangstukken hebben gekost, bij wie hij ze kocht en of verkocht. Een minutieuze oldtimer tractoren boekhouding.

Ivan woont op enkele luttele km van de Oudenaardse schoolboerderij waar onder meer op diens gronden de tweejaarlijkse Werktuigendagen doorgaan. Met een vorm van gezonde nieuwsgierigheid pufte Ivan dagelijks met zijn tractor voorbij die terreinen en sloeg de opbouw gade. Bepaald moment zag hij “nen schuien, mee nen hoed op” -de woorden van Ivan- met een John Deere Gator (Utility Transport Voertuig ) bezig. Hij ontmoette hem, en ’t was direct koekenbak. De man met de hoed, ondertussen weten we dat het onze voorzitter Raf Janssens was, trachtte Ivan te overtuigen om deel te nemen met zijn oldtimer aan de Wektuigendagen. Maar ondanks het feit dat het tussen die twee klikte, duurde het toch nog verschillende jaren eer Ivan effectief deelnam aan het Oldtimer treffen op de Werktuigendagen. Ivan zijn redenering was: “Ze kunnen zo allemaal inschrijven, er moeten toch kijkers zijn ook ! Als ze allemaal komen die een tractor hebben, is ’t plein te klein, er moeten van soorten zijn hé”.  Eindelijk lukte het toch en in 2017 kwam Ivan met zijn Oldtimer naar de Werktuigendagen, één dag de zaterdag. Om uiteindelijk in 2019 zowel op zaterdag als zondag deel te nemen.

 Ook miniatuur tractoren en machines

Zijn tweede Oldtimer tractor kocht Ivan op 23 maart 2012, een Fordson Major en op 22 oktober 2016 werd de collectie vergroot met een Vierzon en in september van datzelfde jaar met een Ford 8210. Zijn eerste aanwinst, de eerder genoemde Fordson Dexta gekocht in 2009, verkocht Ivan reeds 3 jaar later in 2012. “Dat mocht ik nooit gedaan hebben” betreurt hij nu.

Ivan heeft ook een passie voor miniatuur machines, zijn woning staat er vol van. Het begon met één exemplaar die bulldozer daar (die CAT Revlese ), die ik in een speelgoedwinkel zag staan. Later volgden er nog talrijke miniaturen. En vanaf Ivan ook met de computer kon werken, printte hij ontelbare foto’s af. Waar geen plaats is in de woning voor miniaturen, daar hangt een foto van vooral Oldtimer tractoren.

Old Timers als troost voor veel miserie

Vanaf zijn 49 jaar zit Ivan al thuis, dat is nu al 9 jaar. Hij werd geplaagd door allerlei ziekten, reuma, gewrichten kapot, Psoriasis artritis. Naast heel wat familiale miserie, vrouw overleden door een ongeval in 1988, broer verongelukt in 1974, schoonbroer versmoord. Van al die spanningen en de stress krijg je die ziekten. Ook Ivan zijn vader leed aan Psoriasis artritis, hij was 25 jaar voerman geweest bij een maalderij, droeg meer zakken van door de 100 kg. dan van 100 kg. fosfor, nitraat enz… Gepikt en gemaaid met de hand, het laat zich op termijn gevoelen, ’t was een andere tijd. Vandaag leeft Ivan sober om 20 u in bed, maar om 4 u eruit. Hij heeft graag zijn zaken op orde. Slaap je te lang, ’t is direct middag en hebt niets gedaan gekregen is zijn motto.

Gelukkig voor Ivan zijn er de Oldtimers. Opnieuw dook hij in zijn keurig bijgehouden documentatie. Lid van OTL Lozen Boer is hij sedert 2011. Dat was zijn eerste club, vandaag  is Ivan ondertussen  lid van zeven Oldtimer tractoren clubs .Waaronder een Nederlandse de OTMV, De “Oude Tractoren en Motoren Vereniging” afdeling Noord-Brabant. Deze vereniging telt ruim 5.000 leden, en heeft een werking in alle Nederlandse provincies. Andere clubs zijn onder andere HMCK Historische Machineclub Kempen, RMTV Retro Motoren en Tractoren Vereniging Meetjesland, OTC Oude Trekker Club Roeselare en  ATV Antieke Tractoren vereniging Vierzon Machelen-aan- de-Leie.  Zeven boekjes, zeven evenementen. Van elke club heeft Ivan een typische kledij.    

Geen OTL evenement of Ivan en Guido zijn present.

Sedert 2017 is ook broer Guido lid van OTL geworden. Samen zijn ze niet weg te slaan van alle OTL evenementen. Steeds zijn ze present op de historische dagen, de machineveiling, de miniatuurbeurs en de OTL reizen. Ivan kent iedereen, een levende PR figuur voor de vereniging. Ivan heeft voor elk lid een goed woord en een babbel. Gelijk de processie van Echternach zei zoonlief, drie stappen vooruit en twee achteruit. Ge moet bewegen zei Ivan nog, ’t is niet omdat een mens reuma heeft, dat ge niet moet bewegen. Wie niet beweegt is gelijk frietvet, als het stil staat stijft het op.

Het grootste geluk vind Ivan in het rondtoeren met zijn Oldtimer tractor, soms samen met broer Guido, drie keer per week minstens drie uur met het gezelschap op zijn tractor van zijn vier honden.

Het leven is een cirkel

In zijn jonge jaren was Ivan niet weg te slaan van tractoren bij loonwerker Godefroid. Hoe kwam daar toch zo abrupt  een einde aan. Zoals dikwijls kleine misverstanden leiden tot grote gevolgen is het ook bij Ivan verlopen.  In ruzie gevallen met Maurice en van dan af achtergebleven en nooit meer weer geweest. Als kleine jongen was Ivan aan ’t helpen bij het petatten uit rijden, aan de machine de slechte uitrapen, zo al 14 dagen lang. Die zaterdag had Ivan zijn moeder beloofd om 20 u ben ik thuis, goed zei moeder ‘k zal frieten mee stoverij maken, ‘k zal zorgen dat ’t klaar staat. We waren aan ’t uitrijden nog een uur of twee uur eer we gedaan hadden. ’t Is goed zei Maurice Godefroid, “Petit” (kleinen) zo noemde hij Ivan, ‘k ga naar huis de koeien melken. Nee zei Ivan tegen Maurice, ik ga naar huis, ‘k heb beloofd aan mijn moeder om op uur te komen eten. Allé, zei Maurice, voor de laatste keer, blijf nog wat, ze zijn dan uit die petatten. “Nee,” zei Ivan, “ ‘k ga naar huis. ‘k heb mijn boel gepakt en ‘k was naar huis”. Na 14 dagen zag Ivan Maurice na de mis, hij stopte en zei “Petit ge moet nog achter uw geld komen van het petatten uitrijden”. “Oh” zei Ivan, ’t zal wel ne keer passen. ‘k heb er nooit meer achter geweest.”

Had Ivan dit akefietje niet gehad, en bij loonwerker Godefroid gebleven zijn leven zou er anders uitgezien hebben. Meer in teken van tractoren. Het liep anders, tractoren kwamen terug in het leven van Ivan op gevorderde leeftijd. De cirkel is rond tractor gek op jeugdige leeftijd, en tractor gek in de herfst van zijn leven.   

Gerelateerd

Tags

Delen

  • Recent
  • Popular
  • Tag