Nordhorn
Dit jaar besliste het bestuur van OTL om eens wat variatie te brengen in de daguitstappen van de grote treffens, nl. het ene jaar naar het Historisch Festival in Panningen Nederland en het andere jaar naar de “Historischer Feldtag” in Nordhorn Duitsland. Dit jaar was het dus de beurt aan Nordhorn. Gezien mijn recente toetreden tot het bestuur van OTL De Lozen Boer (een mens moet dat af en toe concretiseren) en het enthousiasme van mijn zus Hilde (die heel nieuwsgierig was naar hoe dat daar wel is in Nordhorn), waren we dus ruim op voorhand ingeschreven voor deze busreis.
Afspraak in de Pauwstraat
Het enthousiasme van mijn zus nam daags vóór de busreis wat af toen ze zich het vroege vertrekuur realiseerde. De bus richting Nordhorn vertrok namelijk om 5u30. Ik weet ondertussen (uit de vele verhalen) dat een OTL-bus nog nooit heeft moeten wachten en inderdaad hoor; toen ik om 5u15 de bijna laatste parkeerplaats innam, had al bijna iedereen plaats genomen in de bus. Nu heb ik niet bijzonder veel ervaring met busreizen, maar wat ik wel weet is dat een bus die ’s ochtends in het donker vertrekt, doorgaans slaperige mensen vervoert die nog een klein dutje doen tot aan een eerste tussenstop. Tja, tenminste, daar had ik op gerekend. Maar niets is minder waar op de OTL-bus waar iedereen in alle vroegte “kieke”fris is en zit te kletsen. Ik berg mijn plannen om wat bij te slapen op en lees verder in het boek van Chris De Stoop “Dit is mijn hof”. Dat boek, een aanrader trouwens, blijkt razend populair te zijn want ik ben niet de enige die het boek meeheeft.
Aankomst te Nordhorn
Na een kleine tussenstop in Breda, rijden we door naar Nordhorn waar we door onze chauffeur worden afgezet op de parking van het Dierenpark van Nordhorn, waar we een groepsfoto nemen, op een paar 100 meter van de ingang van het historisch treffen. Daar aangekomen hebben we al snel door dat we in Duitsland zijn. Woorden als “halt” zijn geen fijne woorden en doen mij aan iets helemaal anders denken maar na de overrompeling van een groep van bijna 50 man, krijgen we toch een korting. Altijd meegenomen. Van daaruit gaat ieder zijn eigen weg.
Terreinen verkennen
Net binnen zie ik een tent met verhuur van elektrische rollators. Denk niet dat daar veel mensen gebruik van hebben gemaakt want een paar meter verder moet ik al opletten of ik sta met 2 voeten in de modder.
Hilde en ik gaan eerst en vooral op zoek naar de stand van Doevendans. Wij komen elkaar meerdere malen per jaar tegen en nu we eens de kans hebben om als bezoeker en niet als verkoper te gaan, willen we even goeiedag zeggen. Ondertussen bekijken we ook of Nordhorn een optie is om daar met onze boetiek te gaan staan, maar we beslissen snel dat we het maar op Panningen zullen houden.
Nordhorn bestaat uit verschillende terreinen en eigenlijk denk ik die dag meerdere malen alles gezien te hebben om dan toch weer een nieuw terrein te ontdekken. Persoonlijk vind ik Nordhorn in het algemeen vrij chaotisch, toch in vergelijking met Panningen, waar alles netjes afgebakend is. Maar eigenlijk is het gewoon een andere werkwijze en is de chaos ook wel gezellig. Zo worden de tractoren eerder per club samen gezet en minder per merk waardoor het wat minder overzichtelijk oogt.
We komen heel wat “specialekes” tegen en er is ook veel actie. Er wordt gras gemaaid, gekeerd, verlegd, verzameld en opgevangen. Er wordt geploegd, hout gezaagd, klompen gemaakt. Noem maar op. Er is vanalles te zien.
Hét terrein, nl. daar waar alle Schlüters (thema 2016) verzameld staan, houden we tot op het laatst. Het ligt ook het verste. Maar liefst 315 Schlüters waren tijdig ingeschreven (en stonden dus vermeld in de cataloog), maar in totaal staan er exact 433 op het terrein tentoon gesteld. Dat is een ontzettend knappe prestatie!!! Maarten Huybrechts wist zelfs te vertellen dat de verste Schlüters van Zuid-Duitsland kwamen wat wil zeggen dat ze ongeveer 600 à 800km hebben afgelegd. Op het Schlüterterrein was verder een commentator aanwezig en werden verschillende fiere eigenaars van Schlütertrekkers geïnterviewd. Voor ons was het ook wel bijzonder om daar één van onze eerst gemaakte Schlüterbeachvlaggen te zien wapperen.
Dik na de middag heb ik precies genoeg gezien van het Historisch Festival en wil ik die dag eigenlijk ook nog iets anders doen, dus koop ik 2 tickets voor het Dierenpark en brengen we nog een kleine 2 uur daar door. Kwestie van wat variatie te brengen in de dag.
Om 17u zet de bus (een bus vol tevreden mensen) de terugreis aan richting Lochristi en rijden we vlot (het verkeer zat die dag echt mee) huiswaarts. Bedankt OTL om ook dit treffen te bezoeken. Wat een fantastisch goed idee.
Verslag: Katleen Verheylezoon
Foto’s: Katleen Verheylezoon en Raf Janssens