O.T.L. Ledenrondrit 13 September 2020
Tekst en beeld : Raf Janssens
Na de geslaagde minitourrit op 16 augustus konden we ons verder richten op de jaarlijkse ledenrondrit. Gezien de Covid-19 maatregelen hadden we dit jaar een aangepaste editie voor onze rondrit. Er werd toelating gevraagd en verkregen bij de politiediensten en de gemeentebesturen van de locatie van onze stopplaatsen. Dit verliep vrij vlot zodat we met een gerust geweten aan de voorbereidingen van de rit konden starten.
Het vertrekpunt (‘t Veldcafé) werd vorig jaar reeds vastgelegd na het succesvolle ontbijt in 2019.
De verdere uitstippeling van de rit en de stopplaatsen lag volledig in handen van Wout van Delft, die er een schitterende tour van heeft weten te maken. Samen met Kenneth van onze motorbegeleiding werd de rit enkele dagen op voorhand verkend om zeker te zijn dat er geen onverwachte wegenwerken of andere obstakels zouden opduiken tijdens onze rit.
De inschrijvingen verliepen via Katleen (onderlinge taakverdeling binnen ons bestuur) en vrij snel kon ze ons melden dat de limiet van 50 tractoren bereikt was. Iedereen had keurig ingeschreven en tijdig betaald zodat we de dag zelf geen extra administratie hadden en de voorzitter zelf kon meegenieten van deze rit met de tractor.
Het ontbijt werd klaargemaakt vanaf 8u30 tot 9u30 door Ingrid en Gert. Doch de eerste deelnemers stonden al voor een gesloten deur om 8u. Iets voor half negen werd de deur geopend en konden we iedereen aanvinken die aanwezig was om met de Covid-19 maatregelen in orde te zijn. De tafels stonden aangepast verspreid zodoende iedereen op veilige afstand kon plaatsnemen.
Het was een stralende dag om op het terras te kunnen genieten van een heerlijk bord spek en ei, brood en verse koffie. Het was een fijn weerzien van onze leden waarvan het merendeel elkaar lange tijd niet hadden gezien en de tractoren met mondjesmaat van stal waren gehaald.
Iedereen was keurig op tijd en kon in een eigen bubbel genieten van het ontbijt en gezelschap.
Omstreeks 10u werden de motoren gestart en zette de colonne aan richting Moerbeke-Waas. Het centrum werd ontweken door vlak voor de Moervaart een betonpad te volgen (waar langs de oevers meerdere roeibootjes lagen aangemeerd langs de tuinen van de huizen en waar de vaart netjes is afgebakend met gevulde netten met stenen). Je zal daar toch maar wonen om van in je achtertuin te kunnen genieten en een oneindig uitzicht hebt op de uitgestrekte velden. Aan de Coudenbormbrug werd er linksaf gegaan richting Stekene. Wout loodste ons over betonwegen, voorbij een oefenterrein met paard en koets en zo doorheen een KMO bedrijventerrein deels parallel met de Expresweg Antwerpen – Knokke. Iets verder werd er terug afgeslagen naar landwegen richting onze middag top.
Omstreeks 12u arriveerden we aan Hof Ten Velde in Stekene. Parking was er geen probleem, ruimte zat op deze boerderij. In de loods van de deze varkenskweker, loon- en grondwerker had Wout kunnen afpreken om op een veilige manier de aangebrachte lunchpakketten te kunnen nuttigen bij een kom warme soep. Christiane, de vrouw van Wout en dochter Annet stonden in voor de verdeling van de warme en koude dranken. Het was een gezellige bedoening waarbij de deelnemers overleg hadden over het eerste gedeelte van de rit, maar iedereen was positief.
Naderhand hielp iedereen een handje om tafels en stoelen aan de kant te zetten zodat het lokaal er terug netjes uitzag. Op de parking werd er onderling nog wat overlegd waarna er omstreeks 14u terug werd aangezet. In het tweede gedeelte bracht Wout ons naar de landelijke bosrijke gebieden van Stekene, waarschijnlijk voor de meesten nog onbekend terrein wat altijd positief is bij rondritten.
Zo werd er op aarde- en stofwegen gereden, best niet aan hoge snelheid daar sommige zandige wegen heel veel stof deden opwaaien. Het waren typische wegen waarbij we hectarengrote weiden passeerden, begraasd met vleesvee. Met aan de kant bossen met daarin verschillende privé chalets zoals die in de jaren ‘80-‘90 nog konden gebouwd worden in de bossen.
Eenmaal daar voorbij liepen de aardewegen middendoor de bossen waarbij we de specifieke bosgeur konden opsnuiven in de toch verlaten routewegen.
Eenmaal uit de bosgeur kwamen we terug op betonbanen doch niet voor lang, want na korte afstand werd er een klein baantje genomen en werd er geparkeerd op een weide. Deze bleek in gebruik te zijn van een vroeger landbouwer, wiens zoon café “De Oude Route” uitbaatte, onze volgende stopplaats. We hadden al gemerkt aan de parkingweide dat we daar precies niet alleen waren.
Aan het vroegere station van Klein-Sinaai stonden toch een 50 moto’s geparkeerd, die eveneens een stop hadden in het zelfde café. Geen nood dacht we, er was een heel ruim terras, doch met een zonnige zondag kwamen er wel meerderen het terras opzoeken en met onze groep van 64 personen was het toch even uitzoeken om iedereen een plaatsje te geven in een bepaald bubbel.
Toch vond iedereen min of meer een tafel en stoelen, sommigen werden geholpen door de charmante dames van de bediening. “Op één been kan men niet staan” , zo werden er 2 of meer consumpties genuttigd, bij de meesten wel nodig na de stoffige zandwegen om en rond Stekene. Daarna werd de tocht verder gezet naar onze eindbestemming en vertrekpunt .
Wout leidde ons terug door boswegen met daarna veldwegen, waarbij we onderweg een gloednieuwe boerderij voorbij reden, waar de hele familie vanop afstand vol bewondering de tractoren kon aanschouwen. Zo reden we verder via Klein-Sinaai richting Moerbeke-Waas.
De hele rit was vlekkeloos verlopen langs de parallelweg van de N49. Eenmaal afgeslagen richting
Spelonckvaart waren er 2 pechvogels onder de deelnemers. Bij de broer van Wout was de rollager van de dynamo stuk gegaan en zo de riem afgelopen en bij de broer van Nick begon de motor te sputteren waarschijnlijk door vuil in de brandstoftank dacht de bestuurder. Zoals steeds zijn er deelnemers die voorzien zijn van een sleeptouw en zo konden de 2 tractoren op sleep de tocht tot het einde meebollen.
We reden ondertussen volledig tussen de weiden volop gevuld met jonge paarden. Is eens iets anders dan koeien. Redelijk logisch, daar we de Hengstenhouderij van de familie Tilleman-Lenaerts voorbij reden en de dierenkliniek “de Bosdreef”, gespecialiseerd in de paardensector.
Zo was onze rit bijna ten einde en kwamen we rond 17u aan op de eindbestemming bij Ingrid.
Het blonk er aan het terras van glimmende fietsen, maar de uitbaatster had alles voorzien en een extra terras voor ons vrijgehouden. Daar werd iedereen getrakteerd op 2 bollen ijscrème en een consumptie naar keuze.
Onze leden en de bezoekers van het café praten nog wat verder. Iedere deelnemer sprak vol lof over Wout voor het uitstippelen van de routes en er ging ook een pluim naar Kenneth en de motobegeleiders voor het vlotte verloop van de rit.
Zoals meestal is er toch echt een grote pechvogel onder de deelnemers en zo ook dit jaar.
Zo had Ronny de tractor van Jan mooi aan de kant geparkeerd achter het café, motor afgezet, contact af en de batterijsleutel op Off. Toevallig waren deze 2 heren de laatsten die gingen vertrekken en wat bleek, de Ford startte terug niet. Deze pechvogels hadden vorig jaar net hetzelfde voor, bij het vertrekken batterijpech. Daar er geen startkabels of trekkabels meer voorhanden waren, dan maar een bevriende landbouwer opgetrommeld om met startkabels of een trekkabel langs te komen. Die man zag het precies wel zitten, de zoon kwam met de telescooplader en de vader met de jeep met een ketting. Vooraleer de depannage op gang kwam, werd er natuurlijk nog iets genuttigd op het terras als bedanking voor de snelle interventie. Toen bleek dat iedereen toch iedereen van ergens kende liep het terra gebeuren wat langer uit dan verwacht. Na verloop van tijd werd er toch tot actie overgegaan en konden de laatsten zich huiswaarts begeven.
Als besluit konden we terugkijken op een zeer geslaagde ledenrondrit op een stralende zondag waarbij onze dank uitgaat naar iedereen die aan het gebeuren heeft meegewerkt.
Liefhebbers van het uitstippelen van een rondrit kunnen zich steeds aanmelden bij Wout van Delft, Raf Janssens of het bestuur.