Op bezoek bij een lid van onze club aan de keukentafel

Jeugdsentiment kwam naar boven

De HESSTON Field Queen hakselaar

eindelijk op eigen erf !

Tekst :Guy Van Rysseghem
Beeld : Raf Janssens

De vele jonge boeren die onze wegen met protesterende tractoren onveilig maken, en in de meeste gevallen overdonderend terecht, vechten voor hun toekomst. De meeste waren nog niet geboren, maar hun voorvaderen stelden in de jaren zestig van vorige eeuw ook het land op stelten. Oorzaak waren de plannen van de socialist en Europees Commissaris Sicco Mansholt. We waren toen in Vlaanderen met nog meer dan 100.000 boeren. Vandaag schieten er nog 25 % van over. Schaalvergroting, mechanisatie was toen het ordewoord.

De boerenstiel fascineerde ook jongeren van buiten de stiel

Tien jaar later, in de jaren 1973, werd in de stroom van de mechanisatie de Hesston Field Queen hakselaar type 7655 gelanceerd in de USA en 2 jaar later geëxporteerd naar Europa via Hesston Europe . Dit onder leiding van Peter van Ley, vertegenwoordiger van Hesston Europe. De Field Queen was een type bunker hakselaar, waarbij de bunker onderdeel was van de hakselaar zelf, eenmaal vol werd de hakselaar mooi langs een verdeelwagen gereden en werd de bunker uitgekapt in de Hakselkar. Menig loonwerker schafte zich dergelijk modern machine aan. Wie eind jaren zeventig geen Field Queen had, was geen loonwerker.  

In Overmere-Donk werd er in 1971 een manneken geboren met de naam Yves Van Linter. Nee, niet in een boerengezin. Moeder verkocht in haar kleren winkel ondergoed voor mannen en kinderen. Zo van dat blauw ondergoed waarbij ge niet ziet als ’t zwart is. En zo kende onze Yves heel wat boeren, bij manier van spreken van uit zijn peuter tijd. Hij ging dan ook als 10-jarige gaan kijken wat die mannen deden op het veld. Bij maïs hakselen liep onze Yves naast de hakselaar, hier en daar een achter gelaten maïskolf op rapen, en op ’t einde van de rij, als een fiere gieter aan de hakselaar bestuurder geven of in de maïsbek gooien.

Het was een machine van loonwerker  Creëlle uit Beervelde, met aan het stuur Omer Van Rossem. Yves  liep soms achter de machine, wat een warmte kwam hem daar in ’t gezicht en zijn hele lijf gewaaid van de GM motor. En eens het veld afgereden, mocht Yves in de cabine bij Omer een toertje doen, den akker rond. Wat een belevenis voor deze 10-jarige. Dat hakselaar gebeuren was bijna als een beleving in een speelgoedwinkel. Het bleef bij Yves nazinderen, “ onvergetelijk” zou Eddy Wally zeggen.

Facebook was zeer behulpzaam

Het leven ging verder, maar Yves bleef over hakselaars dromen. Ondertussen verdiende hij 25 jaar lang zijn boterham als truck chauffeur. Max Buyck kende hij als importeur van hakselaars uit Amerika, maar met een prijskaartje van 1.200.000 Bfr, dat was hem net iets te veel. Bij Mertens in Overmere stond er één te koop, hij wist er nog vijf staan, maar allemaal stukken van mensen of aan de kant gezet. In 1988 reed de Witte Van Rossem -zo noemden ze Omer- nog met een Field Queen, maar na 2 seizoenen (88-89) was het ermee gedaan.

En dan kwam Facebook in beeld. Yves zette daar een bericht om als volgt: “Ik zoek een Hakselaar Field Queen”. Op 11 december 2016 kreeg Yves antwoord van iemand uit Tienen, jawel Tienen !!! Oorspronkelijk kwam deze hakselaar uit Ruinerwold een dorp in de Nederlandse Achterhoek in de omgeving van Zwolle (provincie Drenthe). Een streek met overvloedige grasvelden.

Na zeven jaar zeuren en leuren succes !

Onze vrienden uit Tienen hadden  -zoals reeds gezegd- hun hakselaar uit Nederland gehaald. Meer bepaald bij “Grasdrogerij Ruinerwold”, dit gegeven komt nog verder in ’t verhaal van pas. Hun bedoeling was om de hakselaar om te bouwen tot een houthakselaar maar veel succes kende deze familie er niet mee. Zouden ze verkopen ? ja voor 10.000 € maar dat was te duur voor Yves. Ze bleven contact houden, maar van een verkoop transactie kwam niets in huis. Het bleef maar duren van 2016 -het eerste contact- tot 2023 toen kwam er schot in de zaak. Omwille van interne familiale problemen begon men op de prijs toe te geven. Ondertussen kreeg Yves een tip: in Lokeren staat ook een Field Queen te koop. Maar die bleek niet in zulke perfecte staat te staan. Uiteindelijk kocht Yves in Tienen, en gaf nog 500 € extra omdat er papieren bij waren, daar had Raf Janssens voor gezorgd.

En nu naar huis halen

Yves noemt 13 april 2023 de mooiste dag uit zijn leven. Op die dag reden ze op 5 u tijd aan één stuk en aan 22 per uur met de hakselaar van Tienen naar Lokeren met achter het stuur de Witte van Rossem (Omer), die laatste stond om 5.45 u al klaar om de tocht aan te vatten. Niet eenvoudig, een parcours op binnenwegen werd voordien uitgestippeld, de politiediensten in steden als Leuven, Mechelen, Willebroek werden op voorhand verwittigd, die zondag passeren we in de voormiddag met een hakselaar op straat. We hebben geen nummerplaat en geen zwaailicht. Een vrachtwagen reed mee om bij geval van panne, de hakselaar op een parking te trekken, we spreken al vlug over 10 ton. Twee motards reden vooraan om straten af te zetten. Achteraf had Yves nog contact met de Nederlandse Grasdrogerij, de vroegere eigenaar en daar vernam hij dat de Nederlanders net voor de verkoop de motor van de hakselaar een revisie hadden gegeven. Vandaar de vlotte overtocht van Tienen naar Lokeren. Meer nog Yves had contact met de vroegere Nederlandse chauffeur Michel die er van 1979 tot 2009 mee reed en die hem vroeg staat mijn nummer 6 op de zijkant, en wonder boven wonder dat was zo. Diezelfde dag kocht Yves ook de Lokerse hakselaar om indien nodig over pasklare wisselstukken te beschikken.

Maïs Pickup.

De Field Queen uit Tienen of Lokeren had enkel een 3-rijige Hesston maïsbek, helaas stonden deze bekend als vrij intensief voor onderhoud en slijtig wat messen betreft.  Dan maar terug via Internet op zoek naar een Claas 4 rijige Maïsbek waar de meeste Field Queen’s waren mee uitgerust.
Onderhoudsvriendelijker en optimaal van snijwerk. Ives zag een advertentie ven een 4-rijige Claas, maar toen hij bij de verkoper aankwam was het een New Holland bek versmald van 6 naar 4 rijen. Daar de prijs en meevaller was en het voorzetstuk geen gebreken vertoonde werd de koop dan maar afgerond en meegebracht van Pelt naar Lokeren. Samen met enkele vrienden die thuis zijn in las- en vijswerk werd alles aangepast aan de Hesston en kon het hakselen van start gaan.

En hakselaar dient om mee te werken

Zondag 1 oktober 2023 was het dan zo ver. Op een maïsveld in Lokeren van 1,3 ha werd de machine uitgeprobeerd op een veld van de vroegere eigenaar van de Field Queen gekocht voor onderdelen. Hij blonk in de zon, was gewassen en her en der gespoten, hij zag er uit als nieuw. Hij verbruikt ongeveer 60 l per uur, om het veld van 1,3 ha af te rijden hadden ze 100 à 120 liter mazout nodig. De hakselaar zelf, bezit een tank van 600 liter.

Via Facebook werd de demo aangekondigd de dag voordien wat toch insloeg bij menigen die deze zondag het veld betraden om Historische machine in werking te zien en te horen. Want op zich had deze Hesston toch een uitzonderlijk met de GM Detroit 2-takt diesel motor. 
Wie zat er die zondag achter het stuur van de hakselaar ? De Witte (Omer) Van Rossem. Wie liep er naast op het veld overblijvende maïskolven op te rapen ? Precies, Yves Van Lent juist zoals 40 jaar geleden. Nostalgie van de bovenste plank.